Now Reading
Βρεθήκαμε σε “Unspoken” πρόβα της Still Pilgrim Paradox λίγο πριν τις παραστάσεις στο θέατρο OLVIO!

Βρεθήκαμε σε “Unspoken” πρόβα της Still Pilgrim Paradox λίγο πριν τις παραστάσεις στο θέατρο OLVIO!

14720614 10202104195521958 9173534547831194626 n
Το giveitaspin βρέθηκε στις πρόβες της ομάδας Still Pilgrim Paradox, λίγο πριν την παράσταση “Unspoken” στο θέατρο OLVIO.  Ας μάθουμε περισσότερα μιλώντας με την Στέλλα Φωτιάδη ιδρύτρια αυτής της ομάδας σύγχρονου χορού. Ζούμ-ε και τις στιγμές μέσα από τον φακό της ‘Oλγας Γάκου.

Περισσότερες πληροφορίες | Κερδίστε προσκλήσεις εδώ

Facebook event

«Είναι στιγμές που το σώμα οδηγεί τη μουσική, στιγμές που η μουσική οδηγεί το σώμα και στιγμές που τα όρια χάνονται…»

Still Pilgrim Paradox, μία τριπλέτα στον αέρα της οπτικής ευχαρίστησης μας. Ας γνωριστούμε καλύτερα με την ομάδα πίσω από το ευφάνταστο όνομα (όπου και γι’αυτό, η περιέργεια σκότωσε την γάτα)…

Επιστρέφοντας από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες στην Αθήνα, το 2010, ήταν πλέον ξεκάθαρη
για μένα η επιθυμία να βρεθώ με ανθρώπους που επικοινωνώ και μπορώ να συνεργαστώ και να
μπω πιο αποφασιστικά στο σύμπαν της χορογραφίας.

Έτσι, το 2013 γεννήθηκε η ομάδα Still Pilgrim Paradox, μέσα από τις πρόβες για την παράσταση
“Hands/Χέρια”, με την υποστήριξη των χορευτών Αλέξη Φουσέκη και Μαίρης-Φώφης Ανέστου.
Με μεγάλη μου χαρά, έγραψαν μουσική για την παράσταση οι Empty Frame, οι οποίοι και
έπαιζαν ζωντανά επί σκηνής. ​

Μετά, ακολούθησε το videodance “Whispers and wishes”, το οποίο επιλέχθηκε και έκανε την
πρεμιέρα του στο διεθνές φεστιβάλ ταινιών χορού του Βερολίνου, POOL16, πάλι με μουσική
των Empty Frame.​

Η παράσταση “Unspoken”, είναι η τρίτη παραγωγή της ομάδας. Για την παράσταση αυτή,
συνεργάστηκα με τους χορευτές Μίνα Ανανιάδου και Αλέξανδρο Λασκαράτο, ενώ τη μουσική
έγραψαν αυτή τη φορά τέσσερα μέλη των Empty Frame, τρεις εκ των οποίων θα βρίσκονται στη
σκηνή στις 20 και 27 Οκτωβρίου στο θέατρο OLVIO. ​

Η συνέχεια είναι ήδη σχηματισμένη στο μυαλό μου. Μένει να αρχίσει να υλοποιείται…!​

Ποια η σχέση σας με τα δρώμενα στο εξωτερικό, αλληλεπιδράτε με άλλες ομάδες ή έχετε κάποια συγκεκριμένη πορεία που θέλετε να ακολουθήσετε στον χώρο των dance, music & visual arts;

Μέχρι στιγμής, η παρουσία της ομάδας στο εξωτερικό, ήταν μέσω του videodance “Whispers and wishes”, στο διεθνές φεστιβάλ ταινιών χορού του Βερολίνου POOL, το Σεπτέμβριο του 2016. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Γενικά, είτε κοιτώντας στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, επιθυμία μου είναι να υπάρχουν όμορφες συνεργασίες, δημιουργία και εξέλιξη.

 “Unspoken”, η ισχυρή δύναμη μιας λέξης πάνω στην σκηνή πλαισιωμένη από πρωτότυπη μουσική.. τι να περιμένουμε από αυτήν την εμπειρία! Τονίζεται το “we become one” μέσα από την δυναμική της παράστασης…;

Ναι…ή ίσως: ”we are one”. Όπως και στο “Hands/Χέρια”, έτσι και για το “Unspoken”, η μουσική
γράφτηκε παράλληλα με τη δημιουργία της χορογραφίας και αυτό νομίζω θα το αντιληφθεί ο
θεατής. Αυτή τη φορά όμως τέθηκαν πιο αυστηρά περιθώρια πειραματισμού, και αυτό ήταν κάτι που λειτούργησε θετικά. ​

Στην παράσταση, είναι στιγμές που το σώμα οδηγεί τη μουσική, στιγμές που η μουσική οδηγεί
το σώμα και στιγμές που τα όρια χάνονται.

Πάντως, η παρουσία της μουσικής είναι συνολικά
έντονη και αυτό μου αρέσει. Δε βλέπω ανταγωνιστικά τη σχέση των δύο τεχνών. Με ενδιαφέρει
το πώς θα γίνουν ένα. Θέλω αυτό που συμβαίνει συνολικά στη σκηνή, να καταφέρει να αγγίξει
το θεατή.


 Η εικόνα, η κίνηση και ο ήχος αντικαθιστούν λόγια που δεν ειπώθηκαν επί σκηνής; Ποιες ήταν οι πιο όμορφες αντιδράσεις του κοινού ή κάποιες έντονες συγκινήσεις σας ως αποδέκτες της ενέργειας του χώρου. Το ελληνικό κοινό δεν γνωρίζω εάν προτιμά να απολαμβάνει dance companies, σίγουρα όμως συμπληρώνετε το κενό που υπάρχει…

Πιστεύω ότι το σώμα και η μουσική είναι κατά βάσει πολύ πιο εκφραστικά μέσα απ’ ό,τι οι
λέξεις. Μία φράση θα αποκτήσει άλλη ένταση και άλλη υπόσταση, αν σωματοποιηθεί ή αν
μεταφραστεί σε νότες. ​

Σε αυτά τα πλαίσια, αυτό που μου έχει εντυπωθεί από τις αντιδράσεις του κοινού, είναι από την
πρώτη παράσταση “Hands/Χέρια”. Υπήρχε σε κάποιους μια βαθιά συγκίνηση και μια ανάγκη να
σου μιλήσουν στο τέλος. Κάπως σαν να έγινε μια ταύτιση. Διαφορετική ίσως για τον καθένα.
Αυτό για μένα ήταν αρκετό. ​

Δύο παραστάσεις μόνο προσεχώς νομίζω δεν μας φτάνουν, τι να περιμένουμε για το μέλλον;

Ναι, δυστυχώς μόνο δύο. Έγινε και μία στο Φεστιβάλ Ρεματιάς του Δήμου Χαλανδρίου, στα πλαίσια του Our festival. Σκοπός και επιθυμία μας, είναι να επαναληφθεί η παράσταση μέσα στη σεζόν.


Ισως το μάθημα “visual arts” θα έπρεπε να υπάρχει στα σχολεία, θα μαθαίναμε να εκφραζόμαστε ορθά και να τα έχουμε καλά με το σώμα μας. Συμφωνείτε;

Ναι! Τι ωραία! Νομίζω όμως ότι απέχουμε πολύ από αυτό το σημείο και αναρωτιέμαι αν θα φτάσουμε ποτέ…

Δυστυχώς, στα περισσότερα σχολεία οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες και η καλλιτεχνική εκπαίδευση, περιορίζεται στο ελάχιστο. Με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια.

 Εύχομαι να έρθει η ομάδα και στην συμπρωτεύουσα να απολαύσουμε αυτή την εξαιρετικά όμορφη παράσταση σύγχρονου χορού και να συνεχιστεί η συνεργασία μας μέσω του giveitaspin! Μέχρι τότε, το τελευταίο σολο είναι δικό σας….

Κι εμείς θέλουμε! Μάλιστα, η Μίνα Ανανιάδου, που χορεύει στην παράσταση, είναι από τη
Θεσσαλονίκη. Επομένως, ένας παραπάνω λόγος για να έρθουμε και να συνεχιστεί η όμορφη
συνεργασία μας! 

 
Για το τέλος, τίποτα σπουδαίο. Απλά ανυπομονώ για τις δύο παραστάσεις στο θέατρο OLVIO,
ελπίζοντας το “Unspoken” να καταφέρει να ταξιδέψει για λίγο τους θεατές στον κόσμο του.
What's Your Reaction?
Buy me
0
Excited
0
Happy
0
In Love
0
Not Sure
0
View Comments (0)

Leave a Reply

Your email address will not be published.

We are part of the Keychange movement!

© 2023 giveitaspin.gr | All Rights Reserved.

Scroll To Top
X